แหะ พี่จะยกให้หนู หนูขอไม่เอาได้ป่าว เพราะกลัวเหงา เอาแบบเดิมดีกว่าคะ ใครใคร่เขียนเขียน เนอะๆ

วันนี้น้ำตาหยดแหมะ เช็ดๆปาดๆ ด้วยความปากไม่ดีของเราเอง ทำร้ายคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ไปเดินสายขอโทษเค้ามาหมดแล้วหล่ะ คนเราทำผิดก็ต้องกล้าขอโทษอ่ะนะ แมนๆ เค้าก็คงยกโทษให้หล่ะมั้ง ต่อไปพยายามระวังปากระวังคำไว้ให้ดีๆ ถ้าอารมณ์ขึ้นๆอยู่ อย่าได้พูดอะไรดีที่สุด โอเค๊ ขอโทษค่า ผิดไปแล้ว ไม่ได้ตั้งใจหมายความว่าอย่างนั้น

อ่ะ ผ่านไปๆ มาเข้าเรื่องงานบ้าง เมื่อเช้าได้รับจองเข้ามาหลายห้อง ส่วนมากจะมากันเป็นครอบครัว เดี๋ยวต้องจัดการส่งเรื่องไปธนาคาร อืมม เมื่อวานไม่ได้ทำกล่องเลย มัวแต่ยุ่ง กว่าอะไรๆจะเสร็จก็เหนื่อย วันนี้เคลียร์งานตรงนี้เสร็จก็จะไปทำแล้วหล่ะ

ที่รักอยากมีบ้านเป็นของตัวเองเผื่อลูกมาอยู่ด้วย อยากบวช อยากไปทำงานเมืองนอกเพื่อเก็บเงินมาสร้างบ้าน อยากทำงานมูลนิธิ อยากอะไรอีกบลาๆๆๆ เราได้แต่มองดู อยากมีบ้านเหรอ ต้องมีเงินสร้างอย่างน้อยห้าแสน ตอนนี้เรามีอยู่แสนเดียว อยากบวชเหรอ อืมม เราก็ไม่กล้าห้ามหรอก อยากไปทำงานเมืองนอก ก็ อืมมก็คงเป็นโอกาสที่ดีเพราะเธอมีความสามารถหลายอย่าง อยากทำงานมูลนิธิ อืมม ก็เอาสิ ชอบแบบไหน อยากทำอะไร ก็ทำเถอะ เธอเคยมีชีวิตที่สุขสบาย เงินใช้จ่ายสบายมือ บ้านหลังโต รถคันใหญ่ แต่เธอไม่มีความสุข ไม่มีอิสระ เหมือนนกน้อยในกรงทอง เธอตัดสินใจหนีออกมาจากกรงทอง ละทิ้งเงินทอง ละทิ้งครอบครัวที่คนอื่นมองว่าสมบูรณ์แบบ ออกมาพบคนล่านกที่ใช้ความรักความอบอุ่นเป็นเหยื่อล่อให้เธอติดกับ ชีวิตเธอจมลงสู่สิ่งเลวร้ายกว่าเดิม กว่าเธอจะหลุดจากคนล่านกออกมาได้ก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด เธอดิ้นรน หัดบินด้วยปีกของเธอเองอยู่นาน จนโชคส่งเธอให้มาเจอที่นี่ เธอได้ทำในสิ่งที่เธอต้องการ เธอได้สวดมนต์ไหว้พระ ได้ไปปฏิบัติธรรม ได้ใช้ความสามารถของเธอทำประโยชน์ให้กับที่นี่

เธอเคยรักเรามาก ตอนนี้เธอบอกว่าความรักก็ยังคงรักอยู่นะ แต่เมื่อเธอได้เดินทางเข้าสู่สายธรรมะ เธอได้มองทุกอย่างว่าเป็นสิ่งที่ ...มันก็เท่านั้นแหละ...เธอเย็น...ในขณะที่บางทีเราก็อยากให้ร้อนบ้าง...เธอมีความสุขในแบบของเธอ...ในขณะที่เราไม่สามารถมีความสุขในแบบของเธอได้... บางทีเราอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม...แต่ความรู้สึกไกลเหลือเกิน...และมันเป็นสิ่งที่เราเองต้องปรับตัวและรับมันให้ได้...ไม่รู้สิ...ก็เธอมีความสุขแบบนั้นแล้ว...เธอก้าวไปไกลมากแล้ว...เหลือแต่เราที่ยังหลงอยู่กับสิ่งที่เธอคิดว่า...มันก็เท่านั้นแหละ...มีทางเลือกให้เราสองอย่างคือ...ก้าวตามเธอให้ทัน...หรือ...ไม่เดินไปกับเธอ...ทางเลือกที่สอง ทำให้เราแอบร้องไห้อยู่คนเดียว ก็เราไม่อยากเดินกับคนอื่นนี่ เราไม่ได้อยากมีใครคนอื่นซะหน่อย...ณ ตอนนี้ก็อยู่กันแบบเพื่อนมากๆ เพื่อนที่สนิทกันมาก เอาเถอะ ทำตอนนี้ให้ดีก็พอ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป