ช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เดินทางไปขอนแก่น อุดร และกรุงเทพฯทางรถทัวร์ เหนื่อยมากๆ
รถจากเชียงใหม่ไปขอนแก่นก็ดีอยู่ เพราะไปสมบัติทัวร์ ไปถึงก็ไปเช่ารถขับไปโน่นมานี่ ไปทำธุระให้แม่ ไปบ้านที่รัก ไปเที่ยววัดต่างๆที่ขอนแก่นที่เรายังไม่เคยไป ไปเยี่ยมน้าที่เคยคุ้นเคยกัน ตอนนี้ขายของอยู่ในมข. รู้ว่าป้าอีกคนในแก๊งค์เสียแล้ว โดยฆ่าตาย โหดร้ายจริงๆ ไปเยี่ยมยายอีกคนที่แม่นับถือ ปรากฏว่าทั้งหมู่บ้านเป็นเสื้อแดงหมด แหะ แกก็ชวนคุยเรื่องการเมือง ก็ฟังแกพูดซะส่วนใหญ่ เฮ่อ ยายเอ๊ย ไปฟังอะไรเค้ามาหล่ะเนี่ย คนพูดก็คงพูดเก่งมากสินะ เสร็จก็เข้าเมือง แม่ที่รักโทรมาตามไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ก็เลยไปซื้อกับข้าวเพิ่มที่ตลาด เข้าไปกินด้วยกัน เรานอนที่โรงแรมกัน เพราะบ้านที่รักไม่ค่อยสะดวก คนเยอะมาก อีกทั้งบ้านเธอให้อิสระแก่กันมาก ใครอยากทำอะไรยังไงก็ได้ ไม่ว่ากัน
ตื่นตอนเช้า ไปทำธุระที่ที่ดินเสร็จก็สายแล้ว แม่ที่อุดรก็รออยู่ รีบบึ่งรถไปอุดร แวะซื้อไก่ย่างเขาสวนกวางไปกินด้วย กว่าจะถึงบ้านที่อุดรก็บ่ายโมงกว่าๆ หิว ตาลาย กินส้มตำกับไก่ย่าง นอนคุยกับแม่แป๊บนึง ก็ออกไปห้าง ไปกินไอติม แล้วก็ซื้อของใช้มาให้แม่ แวะตลาดซื้อกับข้าวเพื่อไปทำกินกันตอนเย็น แวะออกไปดูร้านอาหารพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่เค้าเปิดใหม่ริมบึง พี่ชวนให้เอาของออกมาทำกินที่ร้าน แล้วค่อยไปรับแม่ออกมากิน โอเช ทำกับข้าวเสร็จ หลานชายก็ขับมอไซด์ซ้อนย่าพร้อมหมากาละแมออกมา กินข้าวเสร็จ ให้ที่รักพาแม่กลับบ้านก่อน เราอยู่ช่วยพี่สะใภ้เก็บร้าน ล้างจาน เสร็จแล้วหลานชายก็ขับมอไซด์มาส่ง ถึงบ้านเจอที่รักกำลังนวดให้แม่เราอยู่ อืมม น่ารักนะเนี่ย แม่สบายยยมากๆ เสร็จแล้วพวกเราก็อาบน้ำ วันนี้นอนบ้านแม่ ถึงแม้จะไม่มีห้องนอนก็เถอะ เพราะเดี๋ยวแม่น้อยใจ ถ้าไปนอนที่อื่น เอาฟูกเอาหมอนมาปูนอนตรงห้องดูทีวี ....ไม่ได้นอนเลย เสียงคาราโอเกะข้างบ้านดังจนดึดดื่น เสร็จหมาก็เห่าหอนทั้งคืน เค้ายิ่งว่ากันว่าหมู่บ้านเรามีปอบ ยิ่งพากันกลัว เหอะๆ หมาก็นะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนจริงๆ ตอนเช้าไปใส่บาตรกัน สายหน่อยไปซื้อของฝากกันในเมืองอุดร กลับมาป้าอีกคนที่ขอนแก่นโทรตามบอกว่ารอกินข้าวเที่ยงอยู่ เหอะๆ เก็บของเสร็จก็บึ่งกลับมาขอนแก่น กินข้าว เม๊าท์กับกลุ่มป้าๆเพื่อนของแม่ กลุ่มนี้เค้าตกลงจะมาเที่ยวเชียงใหม่กันประมาณสิ้นเดือนนี้
เสร็จจากกลุ่มป้าเราก็กลับบ้านที่รัก ไปแพ็คของ อาบน้ำ แล้วก็ออกมาเดินห้างใหม่ที่ขอนแก่น ใหญ่โตมาก ขอนแก่นมีอะไรเปลี่ยนไปเยอะเลย เราไม่ได้มานี่สิบกว่าปีแล้วมั้ง ส่งรถเสร็จก็ขึ้นรถทัวร์บริษัทภูหลวงทัวร์ จำชื่อนี้ไว้นะพี่น้อง...อย่าขึ้น รถมี2 ทุ่ม กะ 3 ทุ่ม เราขึ้นเที่ยว 3 ทุ่ม รถมาจอดรับผู้โดยสารรถ 2 ทุ่มที่จอดเสียอยู่ช่วงหล่มสัก จะมีรถอีกคันมารอที่พิษณุโลก ยืนกันแน่นแปร๊ยะ รถก็เก่า แอร์ก็สกปรก คนก็เบียดกันเต็มไปหมด สุดยอดจริงๆ ถึงเชียงใหม่เก้าโมงกว่าๆ กินข้าว อาบน้ำแล้วก็มาเร่งปิดตูดกล่อง ป้าเค้าจะมาเอาบางส่วนไปส่งแล้ว

วันรุ่งขึ้น แม่บอก เดี๋ยวมะรืนลงกรุงเทพฯกันนะ ไปทำวีซ่า โอเช... กรอกแบบฟอร์มขอวีซ่าให้แม่กับที่รัก เตรียมเอกสารทุกอย่างเรียบร้อย เคลียร์งานเรียบร้อย ที่รักจองตั๋วรถทัวร์ เพราะอยากประหยัดช่วยแม่ เราไปรถทัวร์ก่อน แล้วแม่ขึ้นเครื่องตามไป ไปถึงก็ขึ้นรถแท็กซี่ ไปต่อรถไฟฟ้า เข้าโรงแรมที่พัก หิว กินๆๆ แล้วก็เช็คเอกสารอีกรอบ นอน.....นอนไม่หลับ สงสัยเพราะนอนบนรถมากไป แล้วโด๊บกาแฟตอนรถจอดนครสวรรค์ นอนไม่หลับเอาซะเลย ตอนเช้าอาบน้ำแต่งตัว กินอาหารเช้า แล้วก็ไปที่ตึกรีเจ๊น เฮ๊าท์กัน ยื่นเอกสาร ทำอะไรๆเสร็จตอนเก้าโมงกว่า แม่จะกลับเครื่องตอนเย็น ส่วนเรากะที่รักจะค้างที่บางใหญ่กัน จะกลับวันมะรืน นัดกับแม่ของที่รักไว้ว่ามาเจอกันที่นครชัยแอร์ จะรับแล้วพาไปหาลูกที่รักที่อยู่กับอาม่า ระหว่างรอเราก็ไปเดินเจเจมอลล์กัน ของสวยๆเยอะมาก แต่ไม่มีตังค์ซื้อ แหะๆ

ได้เวลานัดก็ไปรับแม่ที่รัก ตอนแรกเราก็ลังเลๆ ที่รักบอกว่าอาม่าดุมาก ไม่ค่อยชอบคนแปลกหน้า แล้วก็ไม่ชอบให้ใครที่ไหนที่ไม่รู้จักมาบ้าน ไปหาโรงแรมอยู่ก็ไม่มี มีแต่ม่านรูด เหอะๆ ก็เลยเอาวะ ไปบ้านอาม่านี่แหละ ข้าพเจ้าจะทำตัวเรียบร้อยที่สุด ไปถึงก็ดี อาม่าต้อนรับดี อาม่าให้อาเจ่กไปซื้อกุ๋ยช่ายมาตั้งสิบกล่อง เราไม่เคยคิดอยากจะกิน ก็มากินเป็นที่บ้านอาม่านี่แหละ ที่บ้านอาม่าก็นอนไม่หลับอีกเช่นกัน เพราะร้อนมาก ที่จริงแกก็เปิดแอร์ให้ แต่ที่รักเธอแพ้แอร์ ดิฉันก็เลยต้องนอนเหงื่อไหลโซ่กๆ แหะ เธอตื่นเช้า ไปทำกับข้าว ตามประสาสะใภ้คนจีน เราก็ตื่นตามลงมาอาบน้ำ แต่งตัว สักพักอาม่าก็ลงมาอุ่นกุ๋ยช่ายที่เหลือเมื่อคืนให้กินอีก อาม่าภูมใจเสนอมากๆ อร่อยดี อาม่าก็น่ารักดี
เราออกมากันตอน 10 โมง ส่งแม่ที่รักขึ้นรถตอน 11.30 เราขึ้นรถกลับเชียงใหม่ 12.00 ถึงบ้านสี่ทุ่มกว่า หิวๆๆ อยากกินอะไรแซ่บๆ ตำส้มตำกินกัน กลับบ้าน อาบน้ำ หลับยาววว ไม่มีที่ไหน สบายเท่าบ้านเราแล้ว

กลับมาก็มาสะสางงานมากมาย ทำกล่องต่อ ป้าเค้าบอกว่าเดี๋ยวจะเอามาส่งอีก คงจะมีงานมาเรื่อยๆ

เรื่องการเดินทางก็จบลงแบบนี้แหละ ไปทำงานต่อก่อนนะ