เพิ่งกินก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารเที่ยงไป อิ๊ม อิ่ม

เคยอ่านหนังสือเอง โอ้ อลิช เป็นหนังสือที่เอาไดอารี่ของอลิชมาเรียบเรียงลงในหนังสือ อ่านไปบางวันก็เหมือนชีวิตของอลิชจะดีขึ้น เหมือนอลิชจะหลุดพ้นจากสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลาย อ่านไปก็ลุ้นให้แฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่ความจริงของชีวิตอลิชไม่ได้เป็นแบบนั้น เหตุการณ์ร้ายๆยังคงเกิดขึ้น อลิชยังติดอยู่ในบ่วงของความชั่วร้าย ในที่สุดชีวิตของอลิชก็จบลง เหตุการณ์ร้ายๆบางอย่างไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในไดอารี่ของอลิช ... เป็นเพียงการคาดเดาของคนอ่านว่ามันคงเกิดขึ้น อืมม ก็ใครจะเขียนทุกอย่างลงได้หมดหล่ะเนอะ

เมื่อคืนฝันถึงสาวคนนึง แหะ เดี๋ยวนี้(ชอบ)ฝันนอกใจที่รักบ่อยๆ เป็นผู้หญิงคนแรกที่เราหลงรัก ใช่แล้ว เธอคือคนที่เราชอบแอบมองอยู่บ่อยๆสมัยเรียนมัธยมโน่นแหละ เธอมีชื่อเล่นว่าโหน่ง ชื่อจริงชื่อ อร นามสกุล คลัง..... บ้านเลขที่ 147 หมู่ 1 ....... จำได้หมดเลย ฝังใจมากๆ ป่านนี้เธอก็คงอายุ 30 ปีแล้วสิ คงแต่งงานไปแล้วหล่ะมั้ง รู้แล้วหล่ะ ว่าทำไมเราชอบฝันว่าได้กลับไปเป็นเด็กนักเรียนตลอด คงเป็นเพราะสมัยนั้นเราไม่กล้า ฝันถึงตอนนี้คงอยากจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่ไม่กล้าหล่ะมั้ง จริงๆแล้วตอนกลับอุดร สิ่งที่อยากทำมากๆคือกลับไปที่โรงเรียนเก่าของเรานะ อยากกลับไปหาเพื่อนเก่าๆ แต่กลับอุดรทีไรไม่มีโอกาสได้ไปเลย เพราะไม่มีรถ การจะไปไหนมาไหนก็ค่อนข้างลำบาก บอกที่รักว่า ถ้าเรามีรถเมื่อไหร่ พาเค้าขับกลับบ้านไปหาแม่ แล้วก็ไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเค้าหน่อยนะ เค้าฝันว่าเค้ากลับไปเป็นนักเรียนตลอดเลย ตอนนี้มีรถแล้ว แต่ว่าคงขับกลับบ้านไม่ได้ เพราะรถเล็ก วิ่งต่างจังหวัดคงไม่ไหว เอาไว้มีโอกาสเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน

งานเกษตรที่มช. เริ่มวันนี้แหละ ว่าจะไปเที่ยว เดินดูโน่นนี่ อ่อ แล้วก็ที่พืชสวนโลกจะมีงาน เปิดให้คนเข้าเที่ยวชมได้ตั้งแต่ 9 โมงเช้า ถึง 4 ทุ่ม เริ่ม 30 พ.ย. ถึง 10 ธ.ค. ชอบไปเดินตอนเย็นๆ อากาศดี ไว้จะไปให้ได้

ข่าวคุณสมัครที่เสียชีวิตไปเมื่อวันก่อน อืมม รู้สึกว่ามีคนรักเค้ามากกว่าตอนที่เค้ามีชีวิตอีกนะเนี่ย เราก็ได้รู้จักด้านดีๆของเค้าก็ตอนที่เค้าเสียไปแล้วนี่แหละ เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีใครนำเสนอให้รู้ อืมม ทำให้เกิดความคิดขึ้นมาว่า ที่เค้าสู้ๆกันอยู่เนี่ย เกิดปุบปับ ฝ่ายใดฝ่ายนึงเสียชีวิตไป แล้วจะเป็นยังไงต่อ .... แล้วยังไงหล่ะ ก็เค้าตายแล้ว ....แล้วจะยังไง ...ตามหา ตามล่า ต่อสู้ แตกแยก ต่อต้าน ตักตวง ต่อเติม แต่งแต้ม ตกแต่ง ....แล้วไง ก็มันตายไปแล้วนี่นา .... ทุกคนจะหันหลังกลับบ้าน.... กลับไปพบว่า...อ้าว...แล้วเราต่อสู้กันไปเพื่ออะไรเหรอ....ไหนอ่ะ.....งาน เงิน ครอบครัว คุณภาพชีวิต ...เศรษฐกิจพัง .... เอ... แล้วเราทำไปเพื่ออะไรหนอ .....กันบ้างมั้ยนะ ....ก็แค่ความคิดความคิดนึงที่แว๊บๆขึ้นมาเท่านั้นเอง

แขกกลับมาแล้ว น่าสงสารจัง กะมาเที่ยวกันแท้ๆ ไม่สบายกันทั้งบ้านเลย ไปหาหมอเพิ่งกลับมา ลูกชายคนเล็กติดเชื้อในหู ...คนที่เหลือ ไอค็อกๆ แค็กๆ คุณยายเจ็บคอหนัก ขอน้ำผึ้ง ตะกี๊เราเลยไปทำน้ำมะนาว ผสมน้ำผึ้ง ผสมน้ำอุ่นให้แก้วนึง แล้วก็เทน้ำผึ้งให้ครึ่งแก้ว หวังว่าคงดีขึ้น ตามกำหนดการ พรุ่งนี้ก็จะต้องกลับทางรถไฟกันแล้ว ไม่รู้จะไหวหรือเปล่า

อืมม รู้สึกว่างงานยังไงบอกไม่ถูก กล่องก็ยังไม่มีมาเพิ่ม ว่าจะชวนที่รักไปดูงานที่แม่ริม เห็นเค้าว่าเป็นงานเย็บเล็กๆน้อยๆ รับกลับมาทำที่บ้านได้ เรายังเย็บจักรไม่เป็นหรอก ไม่มีจักรด้วย แต่ที่รักเย็บเป็น ถ้าไปดูแล้วมันเข้าท่า หมายถึงว่า งานมีเยอะ ได้ค่าจ้างสมน้ำสมเนื้อ ก็คงจะลงทุนซื้อจักร เดี๋ยวที่รักก็สอนให้เองแหละ เวลาเธอไม่อยู่ เราจะได้นั่งทำ อืมมๆๆๆๆ มีอีกงานนึง เป็นงานชั่วคราว ทำคราวละประมาณ 10 วัน คือเป็นล่ามให้กับทหารอเมริกัน ที่มาฝึกให้กับทหารไทย ต้องแปลเกี่ยวกับศัพท์ทหารทั้งหลายทั้งแหล่ กลัวๆอยู่เหมือนกัน คืออย่างน้อยก็อยากไปฝึก ไปดูวิธีการทำงานของเค้าก่อน ก่อนที่จะเริ่มงาน กลัวทำได้ไม่ดีหน่ะนะ แต่ว่าช่วงนี้ยังไม่มีงานหรอก ไว้ถ้ามีเค้าจะติดต่อมา อืมม นึกอะไรออกอีกอย่างละ เป็นคำถามที่น่าจะถามอาจารย์กูเกิลได้ ไปก่อนหล่ะนะ อวยพรให้เราด้วย