สองสามวันก่อนโน้น ป้ามาบ่นๆ ว่ากุงเกงใส่ไม่ได้แล้ว สงสัยต้องเปลี่ยนตัวใหม่
แล้วก็บ่นว่าพึ่งเปลี่ยนมาเมื่อปีที่แล้วเอง ต้องเปลี่ยนอีกแล้ว

เรารึก็ต้องนั่งฟังเธอบ่นไปเรื่อยๆ

อีกวันหยิบกางเกงมาให้ ป้าสั่งเปลี่ยนไม่เอาตัวนี้ จะเอาอีกตัว

อ้าวก็วันก่อนยังใส่ไปทำงานเลย ทำไมไม่ใส่ไปล่ะ

แล้วก็ต้องมาเฉลยว่า ใส่ไม่ได้แล้ว วันก่อนลมจะจับ แขม่วท้องทั้งวัน เพราะกางเกงตัวที่เราหยิบมาให้

เออเป็นงั้นไป

พอมาวันนี้โดนอีกระรอก

นี่ๆ อ้วน บอกมาตรงๆ เลยนะ ทำเค้าน้ำหนักขึ้น แล้วจะหาข้ออ้างไปหาคนใหม่ใช่ปะ

เหวอเลยดิงานนี้ ไปทำตอนไหนว้า ซื้อมาเองแท้ๆ เราซะอีกนั่งรอกลัวไม่มีใครซื้อกับข้าวกลับมาบ้าน อ้วนก็อ้วนเถอะ ได้ผอมตายไปข้างแน่ๆ ถ้าป้าไม่ซื้อกับข้าวมาให้ตอนเย็น เพราะข้างล่างมีแต่พวกส้มตำ น้ำตก ขายตอนเย็นๆ เท่านั้น

เรียกว่ากินจนเบื่อไปข้าง ให้กินบ่อนๆ หน้าจะกลายเป็นไส้ย่าง หมูย่าง น้ำตก อยู่แล้ว (เบื่ออาหารแต่ก็อ้วนพี)

แถมยังโทษอีกว่า เมื่อก่อนป้าไม่ลงพุง พอมาอยู่กับเราลงพุงซะงั้น

เห็นไหม เพราะอ้วนนั่นแหละทำเค้าลงพุง

เออเนอะ ใกล้ไหนเหมือนนั่น มองสารรูปตัวเองไม่ได้แตกต่างกันจริงๆ โอเล็ก โอหย่าย ด้วยกันทั้งคู่

แถมยังมาแซวเราอีกว่าต่อไปนี้กอดกันตรงๆ ไม่ได้แล้วนะอ้วน จากนี้ไปเราต้องกอดแบบมีชั้นเชิง

เราก็เลยต้องถามว่ากอดแบบไหน

ป้าว่าต้องเอียงข้างกอดกัน ไม่อย่างนั้นอุปสรรคของเราจะทำให้เราห่างไกลกัน

พุงค้ำพุง เศร้าแท้อ้วนเอ๊ย