ตอนบ่ายออกไปตลาดวโรรส จะไปซื้ออะไหล่รางผ้าม่านของโรงแรม หักไปหลายตัว เป็นลูกค้าของร้านไอเอสการม่าน เค้าเคยมาซ่อมให้ครั้งนึงแล้ว แต่คราวนี้คงไม่สะดวก เพราะร้านเค้าอยู่ในเมืองเนาะ เวลามาซ่อมเค้าก็คิดเฉพาะค่าอะไหร่ ดูแล้วไม่น่าจะคุ้มกับค่าน้ำมันรถ เมื่อวานก็เลยพากันศึกษาวิธีที่ใส่ กะน้องชาย โอเคทำเป็นกันละ วันนี้ก็เลยต้องออกไปซื้ออะไหล่มาเปลี่ยนเอง
ไปจอดรถที่จอดรถเดิม เดินไปที่ร้าน เอ ร้านหายไปไหนหว่า เลยถามร้านค้าแถวนั้น เค้าบอกว่าย้ายไปที่สาขาใหญ่หลังคาร์ฟูแล้ว อ่อ เดี๋ยวตามไป ไหนๆก็ไหนๆมาที่นี่แล้ว ต้องไปกินกาแฟเย็นหน้าตลาดหน่อย เค้าทำอร่อยมาก ได้กาแฟเย็นแล้วนึกได้ว่าต้องไปไปรษณีย์ ก็เลยเดินๆไป ขาไปเจอขอทานคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าร้านขายผ้า แขนขาครบ แต่งตัวก็ถือว่าสะอาด ขาว หน้าตาเหมือนคนจีน อายุประมาณสี่สิบกว่าถึงห้าสิบ เราเดินดูดกาแฟปเดินผ่านไป ไม่ได้ก้มลงมอง เราได้ยินเสียงเค้าเรียกเราตามหลัง น้องๆ แต่ไม่ได้หันไปมอง ท่าทางเหมือนพวกขี้เหล้ามากกว่าขอทาน เดินไปส่งจดหมายเรียบร้อยก็เดินกลับมาทางเดิม ก่อนถึงขอทานคนนั้น เราเห็นแกก้มลงกราบพื้น กราบน้องนักศึกษาผู้หญิงคนนึง น้องคนนั้นหยุดยืนและเปิดกระเป๋าหาตังค์ให้ขอทานคนนั้น พอน้องเค้าให้ตังค์ ขอทานคนนั้นก็ก้มลงกราบอีก พร้อมทั้งเงยหน้าส่องดูใต้กระโปรงของน้องคนนั้นอย่างตั้งใจ ซึ่งน้องเค้าใส่กระโปรงสั้นเลยเข่า จีบรอบ โอ....ไอ้เลวเอ๊ยยย ช่วงเวลาที่มันส่องดูมันก็ทำหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์อีก เราทนไม่ได้ ก็เลยว่าขอทานคนนั้นไปว่า เอ๊า ยังจะส่องดูเค้าอีก มันสะดุ้ง น้องคนนั้นก็อายยยหน้าแดง เดินไป เราก็เดินผ่านมันไป เซ็งเนอะ
มาถึงร้านไอเอส ร้านเค้าใหญ่โต ขายหลายอย่าง มีส่วนที่ขายเสื้อผ้าและของใช้สำหรับทารกด้วย ขายเฟอร์นิเจอร์ต่างๆด้วย รับติดตั้งม่านและพรมด้วย เจ้าของร้านเป็นคนไทยอินเดีย ลูกสาวสวย คิดว่าเป็นลูกสาวนะ ไม่งั้นก็หลานสาว เธอเดินตามแนะนำสินค้าระหว่างเรารอของที่สั่ง มองๆดูเตียงสองชั้นเผื่อหลานเราสองคน เธอแนะนำไปเราก็อมยิ้มไป สวยอ่ะ เขินๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี อ่ะ โชคช่วย ของที่สั่งได้พอดี จ่ายตังค์แล้วเดินยิ้มออกมาจากร้าน เฮ่อ น่ารักอ่ะ ไว้ต้องหาเรื่องกลับไปซื้ออะไรอีก
เอาหล่ะคืนนี้จะนั่งทำบิลแขกสักหน่อย แล้วค่อยกลับบ้านไปอ่านหนังสือต่อ วันนี้แขกไปกินขันโตก เลยไม่ได้ทำอาหารเย็นให้เค้า สบายไป